Privacy on Digital
Τις προηγούμενες μέρες, έδωσα μια συνέντευξη για το Privacy στην εκπομπή Ορίζοντας του Σωτήρη Δανέζη. Τόσο ο Σωτήρης όσο και η ομάδα του είναι φοβεροί επαγγελματίες στη δουλειά τους και έχουν μία από τις λίγες ποιοτικές εκπομπές με ερευνητικό ρεπορτάζ.
Το θέμα της εκπομπής ήταν λοιπόν το Privacy, που στα ελληνικά μεταφράζεται σε ιδιωτικότητα. Κατ’ εμέ, η ιδιωτικότητα είναι niche topic, δηλαδή κάτι που ενώ όλοι εύκολα θα πούμε ότι μας αφορά και μας ενδιαφέρει, στην πραγματικότητα κάνουμε το ακριβώς αντίθετο συνέχεια.
Privacy στα ψηφιακά μέσα
Σκεφτείτε πόσα check-ins έχουμε κάνει εκτός σπιτιού, πόσες φωτογραφίες έχουμε ανεβάσει με αγαπημένα μας πρόσωπα, πόσες φωτογραφίες παιδιών έχετε δει στο Facebook από χαρούμενους γονείς, πόσες φορές έχουμε εκφράσει μια γνώμη η οποία μπορεί να ήταν παροδική, επηρεασμένη ή τέλος πάντων μετά την αλλάξαμε. Και υπάρχουν πολλά άλλα τέτοια όμορφα. Δίνουμε δηλαδή απλόχερα στο κοινό του Facebook πρόσβαση σε κάποια πράγματα που δε θα λέγαμε εύκολα κατ’ ιδίαν.
Και αυτό είναι πολύ σχετικό με το digital αφού κάθε μας online δραστηριότητα (αναρτήσεις, επισκέψεις, likes, αναζητήσεις και άλλα) επιτρέπουν στα μέσα που χρησιμοποιούμε να υπάρχουν, καθώς κάνουν καλύτερη τη στόχευση των διαφημιζομένων. Μην ξεχνάμε, ότι χωρίς τα δικά μας δεδομένα, τα digital media δε θα ήταν καλύτερα από τα παραδοσιακά ΜΜΕ και δε θα γνώριζαν την έκρηξη που γνωρίζουν. Με λίγα λόγια, η δική μας δραστηριότητα δίνει ζωή στο Google και στο Facebook, αφού αντί να πληρώνουμε σαν χρήστες για αυτά, πληρώνουν οι διαφημιζόμενοι.
Έτσι είναι το digital. Η απόσταση μιας οθόνης μας κάνει να ξεχνάμε με ποιούς και για πόσο μοιραζόμαστε κάθε φορά το λέγειν μας.
Το κοινό του Ορίζοντα, πιστεύω, δεν είναι οι ψεκασμένοι που πιστεύουν ότι τους κατασκοπεύει το FBI, η CIA και η NSA. Όχι, Σούλα από την Καλλιθέα, δεν τους ενδιαφέρει με ποιον βγαίνεις και ποιον ψήφισες εσύ προσωπικά.
Privacy ανά τους αιώνες
Για τη συνέντευξη έκανα μια αναδρομή στην ιστορία του Privacy και προ digital εποχής. Βρήκα λοιπόν ένα εξαιρετικό άρθρο του Gregory Ferenstein, το οποίο παρουσιάζει το πόσο ιδιωτικές ήταν οι ζωές των ανθρώπων παλιότερα.
Πριν μερικές χιλιάδες χρόνια λοιπόν, όταν ζούσαμε σε σπηλιές, όλη η οικογένεια έμενε μαζί σε ένα πολύ μικρό σημείο. Και αυτό είχε σαν αποτελέσμα τα παιδιά να βλέπουν τους γονείς τους να κάνουν σεξ. Και αυτό κατά πάσα πιθανότητα βοήθησε την ανθρωπότητα να πληθύνει, αφού έτσι τα παιδιά μπορούσανε από μικρότερη ηλικία να αναπαραχθούν και να διαιωνίσουν το είδος. Τα taboo περί ανηλίκων να κάνουν σεξ δεν υπήρχαν τότε, καθώς είναι δημιούργημα μιας πιο μοντέρνας (εννοώ σύγχρονης, όχι αναγκαστικά προοδευτικής) κοινωνίας.
Στη συνέχεια, στο λίκνο της μεγαλύτερης αυτοκρατορίας του δυτικού κόσμου, στην Αρχαία Ρώμη, οι θαμώνες των λουτρών κυκλοφορούσαν γυμνοί. Επιπλέον, στις δημόσιες τουαλέτες δεν υπήρχαν διαχωριστικά. Οι πολίτες συζητούσαν μεταξύ τους ενώ ελάφρυναν.
Το άρθρο αναφέρει πολλά ακόμα διαχρονικά παραδείγματα από το μεσαίωνα, την Αναγέννηση και την πιο μοντέρνα εποχή. Όρεξη να έχεις να διαβάζεις.
Και φυσικά, το σημερινό λίκνο που εξάγει πολιτισμό (είτε καλό, είτε κακό, ανάλογα με τις πεποιθήσεις του καθενός) είναι οι ΗΠΑ. Από εκεί προέρχονται οι περισσότερες προσλαμβάνουσες για την ιδιωτικότητα των πολιτών. Οι παρακολουθήσεις του Νίξον, η τεχνολογική επιτυχία και συνάμα η κοινωνική απόρριψη του Google Glass, όλα παίζουν το ρόλο τους για τη διαμόρφωση άποψης για το Privacy.
Προσωπική άποψη για το Privacy
Στο ALBA, όπου διδάσκουμε Digital Marketing, στο πρώτο μάθημα ρωτάω πάντα πόσοι διαγράφουν τα cookies τους. Κάποια χέρια ανεβαίνουν, ένα 10% – 20% θα έλεγα στα περίπου 500 άτομα που έχουν περάσει από το μάθημα. Αυτό είναι ένα κοινό ιδιαίτερο, εκείνο των marketers, που είναι ενημερωμένοι. Πόσοι χρήστες πραγματικά διαγράφουν τα cookies τους σε όλες τις συσκευές τους; Αυτό δε το γνωρίζουμε ακόμα γιατί οι έρευνες είναι πολύ αντικρουόμενες, ανάλογα ποιανού τα συμφέροντα εξυπηρετούν. Η δική μου εκτίμηση είναι πως λίγοι ασχολούνται. Έχουμε και σοβαρότερες δουλειές να κάνουμε γιατί στην τελική ξέρουμε ότι δεν είμαστε τόσο σημαντικοί για να μας κατασκοπεύσει κάποιος.
Από πού το συμπεραίνω αυτό;
Το συμπεραίνω από το ότι σαν χρήστης Facebook και παράλληλα σαν διαφημιστής, έχω δει ελάχιστα σοβαρά άρθρα ή έστω shares για θέματα όπως η νομοθεσία περί cookies (τα οποία, by the way, για αρκετούς σκοπούς πλέον είναι ξεπερασμένα), ή για το μέλλον του big data στη διαφήμιση και πως αυτό επηρεάζει το privacy.
Νομίζω πως οι χρήστες δε νοιάζονται ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την ιδιωτικότητά τους, για το ότι μπορεί μια διαφήμιση να τους στοχεύσει με βάση τα δημογραφικά τους στοιχεία, τα ενδιαφέροντά τους, τα καταστήματα που επισκέφθηκαν ή τη γεωγραφική περιοχή στην οποία βρίσκονται.
Το μεγαλύτερο φάουλ που καταλογίζουν οι χρήστες στο Facebook είναι που ενημερώνει τον αποστολέα ενός μηνύματος για το πότε αυτό διαβάστηκε.
Στην τελική, αν κάποιος έχει σοβαρά concerns για το privacy του, απλά δεν χρησιμοποιεί ηλεκτρονικά μέσα. Το πού βάζει ο καθένας το όριό του είναι στη δική του ευχέρεια κυρίως. Προσωπικά, μεταξύ full digital και το να γίνω μοναχός, επιλέγω το πρώτο. Και το μεγαλύτερο ποσοστό της κοινωνίας επίσης.
Αν έχετε ένα πιο ολοκληρωμένο ενδιαφέρον για το privacy, μπορείτε να δείτε όλη την εκπομπή σε αυτό το link.
