Κακό πακέτο
Εδώ και χρόνια δεν παρακολουθώ τηλεόραση. Οι τελευταίοι τρεις guests που έμειναν στο σπίτι μου και δεν κατάφεραν να δουν τηλεόραση μπορούν να το πιστοποιήσουν, καθώς το καλώδιο της κεραίας δεν είναι καν συνδεδεμένο.
Διάβασα χθες το άρθρο της Lifo για το Το πιο άσπλαχνο πακέτο, ένα επεισόδιο της εκπομπής που επανενώνει χαμένα πρόσωπα. Οι παραγωγοί της εκπομπής πήγαν το ανθρώπινο δράμα ένα βήμα παρακάτω, φέρνοντας μία γυναίκα από το εξωτερικό, δίνοντάς της πληροφορίες για τον χαμένο της αδερφό και μετά λέγοντάς της πως ο αδερφός της έχει πεθάνει από το 2007.
Για όποιον ενδιαφέρεται να δει μια κυρία να ανακαλύπτει on air πως ο αδερφός της έχει πεθάνει και να κλαίει για 3 λεπτά, μπορεί να επισκεφθεί το άρθρο της Lifo που έχει το video από την εκπομπή.
Η εκπομπή κάνει καλά, αυτό που θέλει το κοινό που ακούγεται περισσότερο: If it bleeds, it leads. Μια μερίδα του κοινού θέλει το δράμα του άλλου, τον πόνο του άλλου. Εκεί βασίζεται και η αρχαία τραγωδία, το μοντέρνο θέατρο και ο κινηματογράφος: Πρωταγωνιστής ζει τη ζωή του μέχρι που αντιμετωπίζει μια πρόσκληση, που στην αρχή μεν τον προβληματίζει, μετά όμως έρχεται η κάθαρση και λύση. The end.
Στην προκειμένη περίπτωση, ο πρωταγωνιστής όμως δεν ήταν ηθοποιός (ή αν η εκπομπή κινείται με ηθοποιούς, καλό είναι να το διευκρινίζει στο κοινό για να ξέρουν ότι βλέπουν μυθοπλασία) και η λύση δεν είχε κάθαρση.
Από τηλεοπτικές εκπομπές δεν ξέρω και δεν θέλω να μιλάω για πράγματα που δε γνωρίζω, αλλά αυτό που προσωπικά βρίσκω παράλογο είναι το να συνεχίζει περιεχόμενο τέτοιου επιπέδου να έχει διαφημιζόμενους και εμπορικούς υποστηρικτές που πληρώνουν χιλιάδες ευρώ για να συνδεθούν με αυτό το τόσο κακό περιεχόμενο.
Άποψή μου.