Αν είναι να διαβάσετε ένα άρθρο, διαβάστε αυτό.
Δε θέλω να γκρινιάξω αλλά το βλέπω παντού.
Εταιρείες, brands και marketers που δε θέλουν να σηκώσουν τα μανίκια και να κάνουν δουλειά στο digital και απλά εμπιστεύονται ότι ακούσουν: σήμερα αυτό, αύριο εκείνο.
Δεν ξέρουν γιατί κάνουν Facebook, γιατί έχουν website, τι είναι σημαντικό και τι όχι. Απλά περισσεύει λίγο budget, κάτι έχουν ακούσει ότι πρέπει ένα 10% του budget καλό είναι να πηγαίνει στο digital και κάπως έτσι πορεύονται.
Marketers στην κατηγορία των FMCG έχουν οδηγηθεί στο να πιστέψουν ότι οι χρήστες κάθονται στον υπολογιστή τους και αναζητούν ποιο αναψυκτικό, ποιο απορρυπαντικό και ποιο ψωμί του τοστ θα αγοράσουν όταν πάνε στο supermarket. Και απλά δεν είναι έτσι.
Περιμένουν πως ο κόσμος θα ασχοληθεί με το προϊόν τους επειδή -wow- το νέο website τους το έφτιαξε μια μεγάλη εταιρεία και πλέον το website -get this- έχει responsive design. Τώρα οι πελάτες μπορούν να αναζητήσουν το website της αγαπημένης τους σφουγγαρίστρας και από το κινητό.
Λυπάμαι, αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα.
Μέσα στο 2012 γνώρισα marketers (όχι σε μία αλλά σε τρεις εταιρείες) που πληρώνουν κάποιο τριψήφιο ή και τετραψήφιο νούμερο το μήνα για SEO, δεν έχουν διαβάσει σχετικό report στη ζωή τους αλλά το θεωρούν επιτυχημένο αν το πρώτο ή το δεύτερο αποτέλεσμα όταν κάποιος αναζητεί το brand name τους είναι το website τους.
Κάποιος τους έπεισε ότι αυτό έχει αξία.
Και κάπου εκεί δίνω χίλια δίκια στον Eric Parks ο οποίος είπε πως η εμπειρία του χρήστη στο Facebook όπως είναι σήμερα είναι λίγο «σπασμένη».
Και αναρωτιέμαι: Γιατί είναι τόσο δύσκολο για έναν marketer να καταλάβει τι είναι αυτό που απασχολεί το χρήστη;
Γιατί θεωρούν το χρήστη του digital ένα τόσο διαφορετικό άτομο που ξαφνικά μέσα στην ημέρα του νιώθει ότι χωρίς το προϊόν του πελάτη δε θα πάει καλά η μέρα του;
Κάπου εκεί μέσα σε αυτή την Άγρια Δύση του digital marketing, νομίζω χάσαμε την επαφή μας με την πραγματικότητα. Κάπου χάσαμε την επαφή με μια στρατηγική πορεία.
Ίσως επειδή η στρατηγική είναι μια διαδικασία την οποία οι πελάτες αντιστέκονται στο να πληρώσουν, γιατί θεωρούν πιθανόν πως δεν έχει αξία.
Δεν ξέρω ποιός ειναι ο πραγματικός λόγος.
Αλλά αν πιστεύετε πως το κάνουμε Facebook είναι απλά για να βγάλουμε το προϊόν μας εκεί έξω σε περισσότερους χρήστες, τότε κάνετε ένα τεράααααστιο λάθος.
Ή αν νομίζετε πως το Facebook θα είναι ο μοναδικός παντοκράτορας, κάνετε κι εκεί τεράστιο λάθος.
Ο λόγος που μπαίνουμε στα social είναί γιατί εκεί βρίσκεται ο καταναλωτής. Το facebook είναι μόνο η αρχή για να μάθουν τα brands πώς πρέπει να παράγουν περιεχόμενο που έχει αξία.
Και το facebook είναι μόνο ένα touchpoint, καταλάβετέ το. Είναι η αρχή ενός πολύ μεγαλύτερου σχήματος, όπου αφού μάθουμε να χτίζουμε περιεχόμενο. Γιατί σε οποιοδήποτε περιβάλλον, το περιεχόμενο είναι ο βασιλιάς. Το περιεχόμενο είναι ο λόγος που μπαίνουν οι χρήστες.
Και αφού μάθουμε καλά να χειριζόμαστε το περιεχόμενο, πρώτα τα κείμενα, μετά τις εικόνες, μετά το video (ακριβό σπορ το βίντεο, αλλά σύντομα το πιο χρήσιμο) μετά θα μάθουμε να το στοχεύουμε σε ομάδες.
Οι ομάδες θα γίνονται ολοένα και μικρότερες, και το περιεχόμενο ολοένα και πιο στοχευμένο στα δικά τους γούστα.
Και μέσα από περισσότερα μέσα, σε περισσότερες συσκευές και σε περισσότερες τοποθεσίες (mobile, outdoors, στο ράφι, στο ρολόι, πάνω στα ρούχα, μέσα από γυαλιά) το περιεχόμενο δε θα στοχεύεται απλά σε ομάδες αλλά σε ξεχωριστά άτομα.
Και πάνω εκεί θα μπει και το CRM και θα γνωρίζετε πόσες φορές ήρθε ο καταναλωτής στο ράφι κοντά στα προϊόντα σας και έριξε μια ματιά. Και θα τον καλωσορίζετε εξατομικευμένα: «Γειά σου Γιάννη, η φέτα που αγόρασες από εμάς ήταν πριν ένα μήνα, μήπως να ξαναγοράσεις; Ταιριάζει υπέροχα με το ελαιόλαδό μας, στο οποίο έχεις κάνει 32 likes το τελευταίο δίμηνο στο Facebook.»
Δεν κάνουμε digital marketing για να μείνουμε σε banners, να μείνουμε στο Facebook in the long term. Αυτό είναι μόνο η αρχή για να γνωρίσουμε τον καταναλωτή μας, αυτό τον άγνωστο. Το Facebook είναι η επιφάνεια. Τολμήστε να πάτε παρακάτω!
