Tο Τρίτο Συνέδριο

“What you end up remembering isn’t always the same as what you’ve witnessed.”
– Julian Barnes, The Sense of an Ending 

Το 3ο Συνέδριο του Ινστιτούτου Επικοινωνίας  για τα Social Media, με θεματικό τίτλο «Επιχειρήσεις και social media; πού θα πάει αυτή η σχέση;» πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη, 8 Φεβρουαρίου 2012 στο αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη, μπροστά σε εξαιρετικά πυκνό ακροατήριο.

Υπήρχε ταυτόχρονο live streaming του Συνεδρίου στο διαδίκτυο το οποίο, αν κρίνουμε από τον όγκο του σχολιασμού μέσω twitter (hashtag: #ioc3), παρακολουθούσε μεγάλος αριθμός χρηστών των social media. [Μπορείτε να (ξανα)δείτε με την ησυχία σας τα βίντεο των τριών ενοτήτων του Συνεδρίου στον ιστότοπο της υπηρεσίας ustream, ξεκινώντας εδώ ή να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του Ινστιτούτου Επικοινωνίας.]

Όπως συμβαίνει στα περισσότερα συνέδρια, ο παλμός και το ουσιαστικό ενδιαφέρον καταγράφηκαν κυρίως στις γνωριμίες, τις συζητήσεις, τα πηγαδάκια και το networking στους χρόνους των διαλειμμάτων, καθώς και στη συνεχή ροή σχολίων στο timeline του twitter. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ομιλίες, οι εισηγήσεις και οι παρουσιάσεις δεν ήταν ενδιαφέρουσες: απλά, για όσους παρακολουθούν σχετικά στενά το αντικείμενο (και ήταν τέτοιου είδους η πλειοψηφία του κοινού), τα περισσότερα απ’ όσα λέχθηκαν από μικροφώνου ήταν αναμενόμενα.

Η ποιότητα των ομιλητών (και αναφέρομαι στο επικοινωνιακό σκέλος κυρίως: στο κάτω-κάτω επρόκειτο για μια εκδήλωση του Ινστιτούτου Επικοινωνίας!), κατέγραψε  δυσθεώρητο εύρος. Αν θυμηθούμε το χιλιοειπωμένο «μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις» θα μπορούσαμε να νοιώσουμε έως προσβεβλημένοι καθώς ομιλητές που θεωρητικά είχαν ενδιαφέροντα πράγματα να πουν κλειδώθηκαν σε μια τεχνοφοβική (;) ανάγνωση κειμένου η οποία λίγα βλέφαρα άφησε ανοικτά…

Από την άλλη, πολλοί ακροατές δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν το δίλημμα του αν είναι πιο βαρετό να παρακολουθείς μια άχρωμη ανάγνωση εύστοχα επιλεγμένων (και μάλλον αυτονόητων) bullet points ή ν’ ακούς μια δήθεν άνετη αλλά εξαιρετικά απροετοίμαστη και άνευ ειρμού ομιλία, βασισμένη σ’ επαναλαμβανόμενους “πυροβολισμούς”…

Εκ των πραγμάτων, ξεχώρισαν οι ομιλητές εκείνοι που συνδύασαν καλύτερα την προβαλλόμενη εικόνα, την δική τους εικόνα ως κινούμενων ή ακίνητων υποκειμένων και, κυρίως, την ευκολία τους να προσαρμόσουν τα όσα είχαν προετοιμάσει στο ρυθμό και το πνεύμα μιας ζωντανής και ουσιαστικά interactive εκδήλωσης, πιάνοντας το σφυγμό του κοινού και του timeline και δείχνοντας τη δέουσα ευλυγισία. Αυτούς τους ευχαριστούμε ιδιαίτερα.

Επί της ουσίας: Οι επιχειρήσεις γνωρίζουν πλέον καλά ότι είναι υποχρεωμένες να ασχοληθούν με τα social media. Εξακολουθούν όμως, σε μεγάλο βαθμό, να φοβούνται τα social media (βλ. και τα πρακτικά του περυσινού αντίστοιχου Συνεδρίου του Ινστιτούτου).

Ο  Δημήτρης Α. Μαύρος (MRB) ήταν στο σημείο αυτό σαφέστατος: τα social media είναι χαοτικά και είναι εξαιρετικά δύσκολο για τις επιχειρήσεις να τα διαχειριστούν. Αυτή η άποψη, η οποία παραμένει σε ισχύ, μας δίνει δύο πολύ ενδιαφέρουσες παραμέτρους για την αντίληψη και τις επιθυμίες των επιχειρήσεων. Και η μεν αίσθηση χαοτικότητας των social media ξεπερνιέται μάλλον γρήγορα άπαξ και τα στελέχη των επιχειρήσεων εντρυφήσουν στο αντικείμενο ως χρήστες. Ξαφνικά, όλα μπαίνουν στη θέση τους και το όλο «σκηνικό» makes perfect sense.

Το να συγκεράσουν όμως την προσωπική τους εμπειρία με την (δεδομένα περισσότερο απαιτητική) επιχειρηματική θεώρηση των πραγμάτων, προϋποθέτει σαφώς μεγαλύτερη προσπάθεια. Συνιστάται θερμά η χρήση ειδικών επαγγελματιών των social media. 

Είναι βέβαιο ότι οι επιχειρήσεις που θα αντιληφθούν γρήγορα ότι τόσο οι παραδοσιακές προσεγγίσεις του εσωτερικού τους τμήματος marketing όσο και οι κλασικές παραδοχές εταιριών διαφήμισης ή επικοινωνίας από μόνες τους δεν επαρκούν για την προώθηση της βέλτιστης προσέγγισης στα social media, θα τα αξιοποιήσουν καλύτερα.

Οι ομιλητές της τελευταίας ενότητας του Συνεδρίου, λογικά της πλέον ενδιαφέρουσας για τις εταιρίες που ακόμη τηρούν «στάση αναμονής» ή βρίσκονται σε φάση τελικής διερεύνησης προτάσεων, προσπάθησαν να απαντήσουν στο χιουμοριστικά τοποθετημένο ερώτημα «τίνος είναι το παιδί;» (και την προσθήκη σ’ αυτό από τον Γ. Φλέσσα του «ποιός θα πάρει τη νύφη;»), προκρίνοντας την «συμμαχική» προσέγγιση διαφημιστών, marketing και επικοινωνιολόγων -παραδεχόμενοι στην ουσία ότι ο καθένας μόνος του μάλλον δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα με τα social media.

Αντί ερωτημάτων για όσα δεν καλύφθηκαν ή καλύφθηκαν πλημμελώς, ευχόμαστε το επόμενο Συνέδριο του Ινστιτούτου Επικοινωνίας να περιλαμβάνει επαρκή αριθμό εισηγήσεων και παρουσιάσεων για το συνεχώς μεταλασσόμενο κοινό  των social media (τους χρήστες δηλαδή, καθώς και τις προσδοκίες, τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητές τους), αλλά, εξίσου σημαντικό, για τις εξελίξεις της αγοράς που αφορούν εξειδικευμένες εταιρίες και συμβούλους social media.

Μέχρι τότε, οι έννοιες όπως curation, engagement και co-creation θα έχουν γίνει κοινό κτήμα και θα αναμένουν την ..ανάλυσή τους.