Το Σάββατο το βράδυ, ενώ η Ευρώπη ζούσε στους ρυθμούς της Eurovision, η Λισσαβώνα ζούσε τη δική της βραδιά μουσικής με πολύ καλύτερο σχήμα συγκροτημάτων.
Το Rock In Rio περιελάμβανε για εκείνη την ημέρα τους Limp Bizkit, Offspring, Linkin Park και Smashing Pumpkins. Το YouTube διαφήμιζε το περιεχόμενο αυτό με μια γαλάζια μπάρα για όση ώρα το event ήταν live.
Το όλο event ήταν Sony-branded.
Και έτσι απλά, μου θύμισε διαλόγους που έχω κάνει με πελάτες, συνεργάτες και απλούς social media users σχετικά με τη χρησιμότητα του livestreaming.
Και θα σας πω την άποψη μου:
Το live streaming έχει αξία μόνο όταν αυτό το οποίο μεταδίδεται έχει γηγενή αξία για το timing του. Αν πρόκειται για έναν αγώνα, μια εκλογική αναμέτρηση, μια είδηση, τότε ναι, έχει νόημα το live.
Σε διαφορετική περίπτωση, αν πρόκειται για κάτι που κάποιος μπορεί να θέλει να δει με την ησυχία του σε δικό του χρόνο, δεν υπάρχει κανένας λόγος να είναι livestreamed το οτιδήποτε. Χίλιες φορές να είναι VOD (video on demand) ώστε να μπορούμε και να κρατήσουμε το υλικό που θέλουμε μόνο αλλά και να μείνει online με σκοπό να βρεθεί από όσους θέλουν να το αναζητήσουν αργότερα.
Αν έχει κάποιος διαφορετικό επιχείρημα και πιστεύει ότι το live έχει άλλα πλεονεκτήματα, είμαι πολύ διατεθιμένος να τον ακούσω, αλλά αυτή είναι η απόψη μου και αυτός είναι και ο ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους τα κανάλια με τη σημερινή τους μορφή πιστεύω πως πεθαίνουν: πρέπει να στηθείς εκεί την ώρα που παίζει κάτι για να το δεις.
Γιατί να δω ειδήσεις στις 20:00 αν θέλω να τις δω στις 22:00; Γιατί να δω όλα τα sections αν θέλω μόνο το αθλητικό δελτίο; Γιατί να μην ξαναδώ τη φάση που θέλω;
Το content είναι ανεξάρτητο του χρόνου και πρέπει όλοι να προσαρμοστούμε με αυτό.