Η αντιγραφή περιεχομένου είναι κάτι το συνηθισμένο στο Internet. Είτε μιλάμε για πειρατεία ταινιών και μουσικής σε μεγάλη έκταση, είτε μιλάμε για την υιοθεσία φωτογραφιών και τσιτάτων «αγνώστου πατρός» που ταξιδεύουν μέσα από αναρτήσεις στο facebook, το φαινόμενο είναι το ίδιο.
Αυτό στο οποίο δεν είχαμε συνηθίσει μέχρι πριν 1-2 χρόνια ήταν ίσως το κλέψιμο των γραφικών που βρίσκει κανείς με ένα Google image search από ειδησεογραφικά portals και μάλιστα χωρίς αναφορά στην πηγή. Δεν έχω πρόχειρα τα links αλλά το πρώτο μεγάλο site που χειρίστηκε φιλελεύθερα κάτι τέτοιο ήταν η Zougla και δεν ανέφερε καν την πηγή. Αυτό είναι ένα faux-pas το οποίο αν και νομικά απαγορευμένο, συνήθως υπάρχει μια ανοχή όταν αφορά σε δανεισμό μεταξύ bloggers.
Την Κυριακή που μας πέρασε όμως, το Έψιλον της Ελευθεροτυπίας έκανε κάτι αντίστοιχο σε ένα φίλο μου. Χρησιμοποιήσε ένα δικό του γραφικό χωρίς να του ζητήσει την άδειά του. Και αντί να τον αναφέρει με το όνομά του τον αναφέρει με το username του.
Είναι βέβαια το θέμα που βάζει κανείς τη γραμμή του, αλλά όταν το εμπορικό σου αντικείμενο είναι η πώληση content και τελικά δεν έχεις τα δικαιώματα για το content αυτό, τότε θα με βρεις να διαφωνώ.
Και δε διαφωνώ μόνο εγώ αλλά και όλοι όσοι διάβασαν τα σχόλια του φίλου μου στο facebook για το τι έγινε.
