Προσοχή: Μπαταχτσήδες!

Πριν από περίπου ένα χρόνο, μια εταιρεία μου άφησε ένα χρέος για μια δουλειά που τους έκανε το agency μου. Η εταιρεία ήταν στην Κύπρο και το να κινηθώ νομικά ήταν μια επιλογή, αλλά ένα χρόνο μετά, η εταιρεία έκλεισε. Ουδέποτε εισέπραξα.

Στο μεταξύ όμως έκανα κάτι για το οποίο νιώθω πολύ υπερήφανος: Χρησιμοποίησα αυτό το blog για να φέρω στην προσοχή της υπόλοιπης αγοράς πως ανάμεσά μας υπάρχει ένας μπαταχτσής, η Ekkeshi Consultants.

Ανέφερα όλη την ιστορία του πώς μια συνεργασία εξελίχθηκε πολύ γρήγορα σε ένα ενδιαφέρον project για την Cyta, αλλά και πώς όλο το project τελικά δεν το πλήρωσε η ιδιοκτήτρια Ελένη Εκκέσιη.

Θυμάμαι τόσο σε tweets, στο facebook αλλά και στα σχόλια της ανάρτησης, έλαβα τα εύσημα από αρκετούς σε αυτή την αγορά. Μια φίλη μου τηλέφωνησε από την Κύπρο να μου πει ότι τους έσωσα γιατί ήταν έτοιμοι να προχωρήσουν σε συνεργασία «επί πιστώσει», όπως συνηθίζεται στη διαφημιστική αγορά σε Ελλάδα και Κύπρο.

Είμαι σίγουρος ακόμα και σήμερα πως πολύ θα ήθελε η κυρία Εκκέσσιη να σταματήσω να λέω την αλήθεια γι αυτή τη συνεργασία τόσο δημόσια στο blog μου. Υποθέτω πως το ότι έχει φτάσει να είναι το #1 αποτέλεσμα στο Google όταν κάποιος αναζητεί είτε την ίδια είτε το όνομα της εταιρείας της, της δημιουργεί προβλήματα στο να κάνει νέες συνεργασίες στην Κύπρο. Δεν έχει πάψει πάντως να κινείται σε υψηλούς κύκλους, εγώ αυτά μαθαίνω.

Αλλά από τη δική μου τη σκοπιά αυτά πάνε με το territory του να είσαι μπαταχτσής.

Από τη μεριά του απλήρωτου παρόχου υπηρεσιών υπάρχει η νομική οδός, η οποία όμως στην Ελλάδα συχνά καθυστερεί για χρόνια, ενώ παράλληλα είχες κάνει έξοδα, έχεις πληρώσει μισθούς, ΦΠΑ και εφόρία.

Όμως παράλληλα υπάρχουν και άλλοι οδοί. Και όταν έχεις ένα μέσο όπως αυτό το blog το οποίο διαβάζουν 8.500 άνθρωποι το μήνα (και σας ευχαριστώ όλους), εκ των οποίων το μεγαλύτερο ποσοστό marketers, ε τότε δε βλέπω το λόγο να μη το χρησιμοποιήσω. Γνωρίζω πολύ καλά πως αυτό κατά πάσα πιθανότητα επιφέρει αντίθετο αποτέλεσμα: κάποιος που χρωστάει και είχε μικρή πιθανότητα να πληρώσει μπορεί να μην του αρέσει το να δει το όνομά του δημοσίως και σίγουρα θα πεισμώσει και τότε αυξάνουν οι πιθανότητες να μην πληρώσει.

Αλλά ο σκοπός αυτού του blog δεν είναι να προωθήσει τα εταιρικά μου συμφέροντα, όσο το να εκπαιδεύσει την αγορά. Και μέσα στην εκπαίδευση περιλαμβάνεται και η εκπαίδευση για το ποιος είναι εντάξει για συνεργασία και ποιος όχι.

Αν μη τι άλλο, έχοντας μια 20ετή εμπειρία online με το πρώτο ελληνικό online community, αλλά και έχοντας ένα από τα πρώτα blogs από το 2004, θα έλεγα πως η μπλογκόσφαιρα έχει αποδείξει πως αλληλοϋποστηρίζεται. Και αν κάπου σκάσει ένα κανόνι σήμερα, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα το ίδιο κανόνι να σκάσει και στον διπλανό. Οπότε αν θέλετε, το θεωρώ χρέος μου να προστατεύσω αυτή την αγορά, με τον ίδιο τρόπο που επικοινωνώ μέσα από αυτό το blog για να την αναπτύξω.

Άλλωστε αν ο μπαταχτσής θεωρεί ότι μπορεί να «γίνει μάγκας» χρησιμοποιώντας την αγοραστική του δύναμη για να πείσει κάποιον επιχειρηματία ότι θα με πληρώσει «αργότερα», τότε εγώ γιατί να μη χρησιμοποιήσω τη δύναμη της φωνής μου για να βρωντοφωνάξω σε όλη την αγορά πως δεν πλήρωσες, ώστε να ξέρουν όλοι να φυλαχθούν από εσένα και όλους τους εκπροσώπους σου που μου έλεγαν ότι «δεν αργεί η πληρωμή»;

Και κλείνοντας τη γλυκιά αυτή ανάρτηση, αναγνώστη μου, θα κάνω ό,τι μπορώ για να φροντίσω ένα συγκεκριμένο λογιστήριο να μην ξεχνάει τις υποχρεώσεις του και να μην κάνει πως δεν άκουσε τα όσα είχαμε συνεννοηθεί (ονόματα δε λέμε, απειλές δεν κάνουμε, έτσι με συμβούλευσε η δικηγόρος μου), γιατί εγώ δε θα διστάσω καθόλου να αναρτήσω και πάλι αντίστοιχη ιστορία με άλλους πρωταγωνιστές.

Από τη δική μου τη μερία τα πράγματα είναι απλά: Κάνουμε τη δουλειά, πιάνουμε το στόχο μας, πληρωνόμαστε στην ώρα μας. Έτσι δεν είναι;