Αν και δεν είμαι καθόλου λάτρης της οδήγησης, μου αρέσει πολύ να ταξιδεύω με το αυτοκίνητο σε μεγάλες και άδειες λεωφόρους με το ραδιόφωνο να παίζει τις μουσικές του.
Ανάλογα με τη διάθεσή μου, επιλέγω κάποιον mainstream σταθμό, κάποιον Rock, καμιά φορά τον Cosmos ή τον Εν Λευκώ και ίσως κάποιες ελάχιστές φορές να έχω ακούσει και ελληνικά.
Παλιότερα, αναρωτιόμουν γιατί οι σταθμοί έχουν ραδιοφωνικούς παραγωγούς. Είχα ρωτήσει ένα φίλο, το Σπύρο Σεραφείμ, και μου είπε ότι ο λόγος που οι περισσότεροι ακούνε συγκεκριμένους σταθμούς είναι επειδή τους αρέσουν οι παραγωγοί του. Επίσης, οι αναφορές των προϊόντων από τους παραγωγούς είναι συνήθως πιο αποτελεσματικές από τα διαφημιστικά σποτάκια.
Σκεφτόμουν λοιπόν τις προάλλες πως το ραδιόφωνο είναι το πιο social από τα άλλα παραδοσιακά μέσα.
Πρώτ’ απ’ όλα είναι δωρεάν σε αντίθεση με περιοδικά και εφημερίδες.
Δεύτερον είναι πανταχού παρόν: στο σπίτι, στο αυτοκίνητο, στη δουλειά, στο γυμναστήριο, στο shopping.
Τρίτον, έχεις επιλογές. Μπορείς να ακούσεις τα ελληνικά σου, τις ροκιές σου, τα αγαπησιάρικά σου, ότι επιλέξεις ανάλογα με τη διάθεσή σου και τα γούστα σου.
Τέταρτον, είναι interactive. Οι παραγωγοί είναι διαθέσιμοι είτε μέσω SMS, είτε μέσω τηλεφώνου. Και πολύ συχνά κάνουν διαγωνισμούς για εισιτήρια σε events ή άλλα προϊόντα, πράγμα που φυσικά κερδίζει τους ακροατές. Ένας παραγωγός έρχεται κατά τη διάρκεια της εκπομπής τους σε επαφή με πολύ περισσότερο κόσμο απ’ ότι οποιοσδήποτε άλλος παραγωγός ή παρουσιαστής στην τηλεόραση ή αρθρογράφος στα έντυπα.
Και τέλος, είναι προσωπικό. Ο ακροατής που θέλει να ψαχτεί, επιλέγει τους παραγωγούς που θέλει και τους ακολουθεί σε όποιον σταθμό είναι. Και το κάνει γιατί νιώθει ότι κάτι τον συνδέει με τους ανθρώπους αυτούς που τον πληροφορούνε για την κίνηση το πρωί, του λένε κάτι αστείο όταν είναι στη δουλειά, τον ενημερώνουν για τις ταινίες της εβδομάδας το απόγευμα, του προτείνουνε αποδράσεις τα Σαββατοκύριακα, του κρατάνε παρέα τα βράδια.
Αλλά φυσικά τώρα που το ραδιόφωνο δε σημαίνει πλέον οτιδήποτε εκπέμπεται στους Μεγάκυκλους, αλλα περιλαμβάνει και ιντερνετικούς σταθμούς (5-6 ελληνικούς και χιλιάδες ξένους) και πολλά ερασιτεχνικά podcasts που σύντομα θα ακούμε χωρίς χρέωση στο κινητό και στο αυτοκίνητό μας (Radio over IP), ένα ερώτημα που προκύπτει είναι:
Θα μπορέσει το ραδιόφωνο να κρατήσει τους ακροατές του; Κι αν ναι, πώς; Θα είναι το local content και η προσωπική επαφή αρκετή; Ή μήπως τελικά οι ακροατές θα μείνουν όχι στο ραδιόφωνο αλλά στους παραγωγούς;
Και την ίδια στιγμή που υπάρχει για τους ελληνικούς σταθμούς η απειλή του παγκόσμιου ραδιοφώνου, μήπως παράλληλα υπάρχει και η ευκαιρία του παγκόσμιου κοινού;