Έλεγχος στη μπλογκόσφαιρα;

Αίσθηση προκάλεσε και πάλι στη μπλογκόσφαιρα ένα άρθρο της Ελευθεροτυπίας περί νομοσχεδίου που προβλέπει τον έλεγχο των blogs.

Η χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία φαίνεται πως δεν έχει κανένα πρόβλημα να διασυρθεί διεθνώς προκειμένου να προστατεύσει τα μεγάλα συμφέροντα, αυτά δηλαδή που φοβούνται περισσότερο τις ανώνυμες αποκαλύψεις.

Έτσι, για μια ακόμη φορά, η Ελλάδα φλερτάρει με την ιδέα του να αποκτήσει για παρέα την Κίνα και τη Σαουδική Αραβία στη λίστα, πράγμα περίεργο αν αναλογιστεί κανείς πως ο πρωθυπουργός της χώρας πρόσκειται μάλλον περισσότερο στην αμερικάνικη και στη σουηδική κουλτούρα, χώρες όπου η ελευθερία του λόγου είναι θεμελιωμένο δικαίωμα. Και ήδη έχει δείξει να είναι ίσως ο πιο ανοικτός πολιτικός σε bloggers.

Σύμφωνα με μια ανάρτηση του Βασίλη, τα δικαστήρια θεωρούν πως ο νόμος περί Τύπου δεν εφαρμόζεται στα blogs. Πόσω μάλλον τα ανώνυμα blogs. Σίγουρα όλοι μας μπορούμε να καταλάβουμε το ότι είναι επικίνδυνο να υπάρχει ένα μέσο το οποίο μπορεί να πει ότι θέλει χωρίς κανέναν έλεγχο.

Αλλά το να προσπαθεί το κράτος να αντιδράσει με νομοθεσία είναι μάλλον μια αποτυχημένη και κοντόφθαλμη επιλογή, από αυτές στις οποίες ειδικεύεται το κράτος και οι διάφορες «ανεξάρτητες» αρχές του που φυσικά είναι αναρμόδιες (και άσχετες) με το θέμα.

Το ΕΣΡ είναι άριστο παράδειγμα μιας τέτοιας αρχής. Η ειδικότητα του ΕΣΡ είναι στο να τηρεί τα χρηστά ήθη με το να ρίχνει πρόστιμα για gay φιλιά, να απαγορεύει την προβολή του γυμνού γυναικείου στήθους στην τηλεόραση και να φιμώνει λέξεις που δε του αρέσουν από ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές, ειδικά όταν οι εκπομπές εμπλέκουν λειτουργούς της εκκλησίας. Μπορεί λοιπόν ένας τέτοιος μπάτσος των μεγάκυκλων να επέμβει στα μη ελεγχόμενα social media;

Προσωπικά, δεν είμαι ιδιαίτερα σίγουρος για την αποτελεσματικότητα τέτοιων κινήσεων παρακολούθησης και καταστολής για το Internet, γιατί τα social media δεν είναι κινητό τηλέφωνο που έχει μια φυσική υπόσταση και κατονομασμένο κάτοχο. Και δε βλέπω γιατί ένας νόμος με δικαιοδοσία στην Ελλάδα θα πρέπει να ακολουθηθεί από υπηρεσίες σαν τον Βlogger ή το WordPress που προσφέρονται από το εξωτερικό.

Και ακόμα κι αν τελικά περάσει αυτός ο νόμος για τα blogs, πόσο τελικά θα επηρρεάσει τη διάδοση της πληροφορίας, τη στιγμή που τα social media έχουν πολλά κεφάλια;

Για παράδειγμα, αν ψηφιστεί ο νόμος για τα blogs, τότε η είδηση θα βγαίνει στο Twitter. Ή ακόμα καλύτερα θα βγαίνει η είδηση διασπασμένη σε διαφορετικά social media και όλοι θα ξέρουμε για ποιόν μιλάει, χωρίς να χρειάζεται κανείς να κατονομάσει κάποιον και να πει συγκεκριμένα πράγματα. Ή θα βγαίνει μια είδηση από τα σχόλια από ανώνυμους σχολιαστές. Ή θα βγει στο facebook από στόμα σε στόμα. Η θα γίνει αυτό που λέει ο Συκοφάντης.

Αν ήμουν πρωθυπουργός, θα έκανα δύο πράγματα:

1. Θα κοίταζα αντί να ελέγξω τους πολίτες μου, να τους εκπαιδεύσω ώστε να ξέρουν να προστατεύονται μόνοι τους από το να πιστεύουν το οτιδήποτε. Και while I’m at it, να αποκτήσουν επιτέλους καταναλωτική και πολιτική συνείδηση.
2. Θα μπλόγκαρα.