Ακούστηκαν πολλά αυτό το Σαββατοκύριακο για το πείραμα του Facebook. Κυρίως από τον αμερικανικό Τύπο, ο οποίος αποφάσισε να πετάξει το Facebook στην πυρά, επειδή διαχειριζόταν τα moods των χρηστών του.
Ίσως το ότι το πείραμα το χρηματοδότησε ο αμερικανικός Στρατός και το ότι έγινε σε μια τεράστια κλίμακα 700.000 ανθρώπων είναι λάδι στη φωτιά. Στα δικά μου μάτια όμως και οι δύο αυτοί παράγοντες είναι εκείνοι που δίνουν περισσότερη αξία στο πείραμα αυτό.
Η δική μου προσέγγιση στο θέμα δεν είναι ούτε η νομική, ούτε η ηθική, αλλά αυτή του marketing: αν το Facebook είδε πως οι χρήστες επηρεάζονται -χωρίς καν να το γνωρίζουν- από μια αλλαγή ενός status σε κάτι τόσο βαθύ όσο το συναίσθημα που νιώθουν για μια χρονική περίοδο, τότε αυτό δεν είναι μια σαφέστατη ένδειξη πως επηρεάζονται από οτιδήποτε δημοσιεύουν οι φίλοι τους, συμπεριλαμβανομένων και οποιωνδήποτε branded μηνυμάτων;
Αυτό, αμέσως αμέσως, είναι νομίζω ένα ακόμη λιθαράκι στο «πού είναι το ROI» στα digital, το οποίο φαίνεται να βασανίζει τόσους marketers, ενώ δεν φαίνεται να απασχολεί κανέναν το πού είναι το ROI στα παραδοσιακά μέσα.