Προσωπικά δίνω βαρύτητα στη βιωσιμότητα.
Όλοι μας δίνουμε στις περισσότερες μας ενέργειες ως άνθρωποι. Κρατάμε κάποιες ισορροπίες. Εκτός από όταν πρόκειται για κάτι κάποιου τρίτου. Τότε δε μας νοιάζει. Εκεί ισχύει το “Έλα τώρα, δικό μου είναι;”
Αυτό είναι το συμπέρασμα που βγάζω δηλαδή από κάποιες μεγάλες καμπάνιες που δεν οδηγούν σε πωλήσεις ή στην παραγωγή leads, αλλά απλά καταλήγουν στο slogan ενός προϊόντος.
Δεν είναι και πολύ βιώσιμο αυτό, έτσι;
Αλλά σίγουρα κάνει μια διαφημιστική εταιρεία να πάρει βραβεία και να πληρωθεί καλά για δημιουργικές ιδέες. Και κάπως έτσι χτίζεται η επικοινωνιακή φούσκα.
Έτσι λοιπόν, τη στιγμή που ένας πελάτης μεγάλης διαφημιστικής κάνει καμπάνια με εξωτερικά γυρίσματα, παραγωγές, video κλπ και δίνει 40.000 ευρώ για ενέργεια δύο εβδομάδων που του κερδίζει awareness για το slogan της νέας του υπηρεσίας (ούτε καν για την υπηρεσία), εγώ δείχνω στον πελάτη μου ότι υπάρχει μια ευκαιρία σε πολύ απλούστερα πράγματα όπως το να κάνει μια ποταπή διαφημιστική καμπάνια στο Adwords και στο Facebook και με 2.000 ευρώ να έχει 700 νέα leads.
Ο ανταγωνιστής του πελάτη μου λοιπόν έχει κάποιες χιλιάδες επισκέψεις σε κάτι μοναδικό που έφτιαξε στο Internet γιατί το στήριξε με ραδιόφωνο και ακριβή διαφήμιση. Κάποιοι ασχολήθηκαν με αυτό που έφτιαξε για 3 λεπτά και είπαν “ρε τι φτιάξανε τα παληκάρια” και μετά το κλείσανε.
Ο πελάτης μου πήρε leads στα οποία θα κάνει follow-up και σε κάποιους από αυτούς θα πουλήσει. Simple as that.
Φυσικά και καταλαβαίνω την έννοια του awareness. Φυσικά καταλαβαίνω το branding. Και φυσικά και εκτιμώ βαθύτατα το Word of Mouth. Αλλά αν δεν έχεις ένα μηχανισμό να τα αξιοποιείς αυτά και τα κάνεις γιατί είσαι ο μεγάλος παίκτης του κλάδου σου, τότε απλά καις λεφτά.