The holy grail
Ο ρόλος μου στην ίδια μου την εταιρεία αλλάζει.
Πριν από 3 χρόνια, έκανα ο ίδιος την πώληση σε πελάτη, το client service, λίγο από περιεχόμενο και λίγο από επίβλεψη στην ανάπτυξη πλατφόρμας. Σιγά-σιγά, άρχισε η ομάδα να μεγαλώνει (και αν έχασες τις πρόσφατες αγγελίες μας, ρίξε μια ματιά στις νέες θέσεις εργασίας για στελέχη με εμπειρία), μέχρι που τώρα κάνω κυρίως business development και στρατηγικό σχεδιασμό.
Μιλώντας λοιπόν με αρκετούς πελάτες -υπάρχοντες και δυνητικούς- έχω δει ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο για μια αναζήτηση για το άγιο Δισκοπότηρο: εκείνο το insight που θα οδηγήσει στην τάδε στρατηγική και θα υλοποιηθεί με τη δείνα ενέργεια, που θα φέρει φοβερά αποτελέσματα.
Και ταυτίζομαι.
Ταυτίζομαι, από τη μία γιατί κι εγώ θα ήθελα κάτι τέτοιο για την εταιρεία μου. Έχω δώσει πολλές μάχες εδώ και 5 χρόνια για να φτάσω την εταιρεία στο επίπεδο που είναι σήμερα με 50+ global & national brands να μας έχουν εμπιστευθεί, με 22 άτομα στο γραφείo, με συνεργασίες αλλά και διακρίσεις στο εξωτερικό.
Αλλά ταυτίζομαι και από την άλλη γιατί θέλω να φέρνω τέτοιες λύσεις στους πελάτες μου. Γιατί είτε είσαι digital agency, είτε είσαι διαφημιστικός κολοσσός, αυτό που καλείσαι να δώσεις είναι λύσεις. Και συχνά το έχουμε καταφέρει. Αλλά η ανάγκη για λύσεις ολοένα τρανώνεται στα μάτια των marketers με κάθε ενέργεια που βλέπουν στο εξωτερικό.
Και είναι λογικό. Χωρίς σύνορα και με την πληροφορία να τρέχει μπροστά από τα μάτια τόσο των καταναλωτών όσο και των marketers. Κάτι περσινό είναι “soooo ten years ago”. Και κάτι που μπορεί να συνέλαβε ολόιδιο ένα γραφείο στην άλλη άκρη του κόσμου και να το λάνσαρε πριν από σένα είναι «αυτό το κάνανε και έξω».
Τα stakes ανεβαίνουν πολύ. Και οι marketers ψάχνουν πώς θα κερδίσουν την προσοχή του κοινού, αυτό το απόλυτo νόμισμα στη digital επικοινωνία. Αυτό που ο χρήστης θα σου δώσει μόνο αν του προκαλέσεις το συναίσθημα.
Αυτό που για τόσα πολλά brands είναι άπιαστο όνειρο, γιατί είχαν την ατυχία να βρίσκονται σε μια αγορά που η ανάπτυξη μιας ιδέας για διαφοροποίηση δεν μπορεί να μεγαλώσει όσο θα μπορούσε σε μια χώρα των 300 εκατομμυρίων ανθρώπων, ώστε να έχει νόημα η παραγωγή της.
Και έτσι βλέπουμε ενέργειες έξω και λέμε γιατί δεν κάνουμε ένα τέτοιο;
Και δεν κάνουμε ένα τέτοιο τις περισσότερες φορές όχι επειδή είμαστε κουτοί, αλλά επειδή το να κάνουμε άλματα στα οποία ξέρουμε ότι η εξίσωση αυτή δε βγαίνει, συνήθως είναι λόγος για να τελειώσει μια καμπάνια πολύ γρήγορα, να μη φέρει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.
Και κάποια πράγματα είναι τόσο κοντά. Δείτε πόσο εκτοξεύθηκε το Red Bull με την ενέργεια Stratos και πόσο προσγειώθηκε το Axe που είχε κι αυτό να κάνει με εξερεύνηση του διαστήματος με την παγκόσμια προώθηση του Apollo. Ίδιο insight, διαφορετική προσέγγιση, διαφορετικά αποτελέσματα.
Κατά τη γνώμη μου, αυτά είναι τα πράγματα που προσφέρουν περισσότερα μαθήματα: οι απότομες προσγειώσεις.
Το να βλέπουμε για 3′ ένα video από μια ενέργεια που ενέπνευσε χιλιάδες κόσμου να τη μοιραστεί δε μας διδάσκει κάτι. Το “me too” δεν είναι εύκολο στην επικοινωνία, γιατί οι ανάγκες και οι συνθήκες είναι διαφορετικές.
Γι αυτό βλέπετε πως για πολλά brands η βάση στην επικοινωνία στο digital είναι ίδια: website για αρχή, facebook για τη συνέχεια, search για πιο sales-related objectives. Και κάπου εκεί τελειώνει το budget. Γιατί όσο κι αν ο νους μας είναι μεγάλος, η αγορά είναι μικρή.
Υπομονή όμως, γιατί το digital μεγαλώνει. Και νικητής θα είναι αυτός που έχει το πιο καλό community, όχι εκείνος που έκανε ένα πυροτέχνημα με ένα viral…
