Η φράση στον τίτλο περιγράφει σε μεγάλο βαθμό απόψεις στελεχών πολλών marketing departments: Ας μην μπούμε στα social media γιατί δεν ξέρουμε τι συμβεί.
Έχω εξηγήσει πολλάκις ότι το αν κάνεις κάτι που δεν είναι καλό, θα σε κράξουν στα social media είτε είσαι εκεί είτε όχι. Το να είσαι στα social media αν μη τι άλλο βοηθάει να έχεις ένα έλεγχο στο τι θα απαντήσεις, πόσο γρήγορα και σε πόσο μεγάλη βάση κοινού.
Πρόσφατο παράδειγμα: Η Hyundai έβγαλε στη Βρετανία το κάτωθι διαφημιστικό στην τηλεόραση:
Ένας μεσήλικας αποφασίζει να αυτοκτονήσει στο γκαράζ του εισπνέοντας τους ρίπους της εξάτμισης του αυτοκινήτου του. Το μονοξείδιο του άνθρακα που έχουν ακόμα και τα καταλυτικά αυτοκίνητα μπορεί να επιφέρει το θάνατο σε κλειστά περιβάλλοντα και αυτό είναι κλασικός τρόπος αυτοκτονίας στο εξωτερικό.
Λίγο αργότερα βλέπουμε ότι δεν τα καταφέρνει, γιατί το νέο μοντέλο της Hyundai εκπέμπει μόνο νερό αντί ριπογόνων καυσαερίων.
Σαν concept εμένα δε με χαλάει, γιατί περνάει το μήνυμα δυνατά. Αλλά προφανώς, όταν απευθύνεται σε μεγάλη βάση καταναλωτών, δε μπορείς να μην έχεις κάποιες ευαισθησίες σε κοινωνικά ζητήματα.
Έτσι λοιπόν, μετά την κατακραυγή στα social media, η Hyundai UK αναγκάστηκε να αποσύρει το διαφημιστικό στην τηλεόραση.
Τι ήταν λοιπόν αυτό που προκάλεσε την κρίση; Τα social ή η τηλεόραση;
Και για να το πάμε και ένα βήμα παρακάτω: Αν δεν υπήρχαν τα social media, θα μπορούσε η Hyundai UK να αντιληφθεί το μέγεθος της γκάφας της τόσο γρήγορα ώστε να αντιδράσει; Ή θα περίμενε να καταφτάσουν επιστολές από εξαγριωμένες επιστολές και συλλόγους;