Προσπαθώ να εξηγήσω στους πελάτες μου το να χρησιμοποιείς μη βιώσιμες τακτικές δεν είναι στρατηγική επιλογή ενός υγειούς brand.
Και δίνω για παράδειγμα το NewsIt:
Το να μοιράζεις τηλεοράσεις ή iPads σε όσους πρώτα πρέπει να επισκεφθούν όχι μία αλλά δέκα σελίδες σου, ώστε να δείχνεις εσύ ανεβασμένα στατιστικά επισκεψιμότητας (και χαμηλό bounce rate) στους πελάτες σου και να πουλάς περισσότερη διαφήμιση, είναι ένα μη βιώσιμο μοντέλο.*
Ο καταναλωτής ενοχλείται. Μπαίνει στο site, ανοίγει δέκα σελίδες, αλλά όχι επειδή θέλει. Επειδή του έχεις το καροτάκι. Δεν σε έχει σε εκτίμηση που τον παιδεύεις. Σκέφτεται «γιατί το κάνεις αυτό; Αν είναι να κερδίσω, δώσε μου το δώρο μου.». Βραχυχρόνια κερδίζεις pageviews. Μακροχρόνια χάνεις πιστούς αναγνώστες.
Μην σκέφτεσαι σαν εφημεριδάς, γιατί η τακτική σου αυτή υποβιβάζει το προϊόν σου. Είναι η ίδια τακτική με την εφημερίδα που πλακώνεται στις προσφορές και στα DVD για να πουλήσει. Αν είναι να δώσεις κάτι που έχει αξία, φρόντισε να έχει σχέση με το προϊόν σου.
Αν αύριο σε ρωτήσουν γιατί έχεις τόσα page views αλλά τόσο χαμηλό μέσο χρόνο παραμονής στο καθένα (λογικό αν όλοι απλά ανοίγουν 10 σελίδες, απλά να πούνε ότι της ανοίξανε και όχι για να τις διαβάσουν), τι θα κάνεις; Θα τους κρατάς και χρονόμετρο για το χρόνο παραμονής σε κάθε σελίδα;
Και μετά και μετά; Θα επιδοτείς και τις επαναλαμβανόμενες επισκέψεις;
* Δεν καταλαβαίνω γιατί λίγοι μιλάνε ανοικτά και δημόσια για τέτοια κακά παραδείγματα και συνήθως είναι όσοι είναι ταγμένοι αντίπαλοι. Εγώ δεν γνωρίζω κανέναν στην ομάδα του NewsIt, θεωρώ ότι έχουν κάποια πράγματα που κάνουν είναι πολύ καλά, αλλά κάτι που δε μ’ αρέσει θα το κράξω. Στην προκειμένη περίπτωση, αυτό είναι ο εφημεριδισμός που φαίνεται να διακρίνει τις online ενέργειές τους.
Δεν ξέρω αν αυτό με κάνει κακό, ξινό ή αντικειμενικό, αλλά νομίζω ότι αν αναγνωρίζαμε δημοσίως οτιδήποτε δε μας αντιπροσωπεύει, δίνουμε σε αυτόν που το πράττει την ευκαιρία να το διορθώσει. Και φυσικά όταν το κάνει, θα μας έχει δίπλα του και όχι απέναντί του.
Και -για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους- το blogging έτσι είναι: Αν δε μου αρέσει κάτι, έχω τη δύναμη του λόγου μου και των αναγνωστών μου να ζητήσω να αλλάξει. Αν θέλει κάποιος με ακούει, αν θέλει δεν ακούει. Στην τελική, ο καταλανωτής του είμαι. Και όπως εγώ bloggάρω για τα media, έτσι και άλλοι μπλογκάρουν για τα δικά σας προϊόντα!
Στην τελική όλοι μας παίρνουμε κακές αποφάσεις (αν θέλετε μια δική μου, ζητήστε μου και θα μοιραστώ πολλές μαζί σας), είτε λόγω εσφαλμένης κρίσης είτε γιατί μπλέχτηκε κάποια επιτροπή.