Η καμπάνια της Greenpeace φαίνεται να πέτυχε το σκοπό της.
Στις 17 Μαρτιου 2010, είχε εμφανιστεί ένα video το οποίο έδειχνε με πολύ παραστατικό τρόπο πως τρώγοντας Kit Kat σκοτώνουμε ουρανγκοτάνους.
Στην πραγματικότητα δεν το κάνουμε εμείς αλλά ο τοπικός προμηθευτής palm oil τον οποίο χρησιμοποιεί η Nestle για να το χρησιμοποιήσει. Και το κάνει με το κόψιμο των δέντρων τα οποία βγάζουν αυτό το λάδι, τα οποία τυγχάνει να είναι τα σπίτια των αξιαγάπητων θηλαστικών.
Το video δημοσιεύτηκε αρχικά στο YouTube και αναπαράχθηκε πάρα πολλές φορές. Η Nestle ως μεγάλη εταιρία που παρακολουθεί τι λέγεται γι αυτήν στα social media, αντέδρασε γρήγορα, αλλά με λάθος τρόπο. Αντί να συζητήσει για το θέμα με το κοινό της (ή να είχε ξεκινήσει να συζητάει πριν φτάσει η κατάσταση στη δημιουργία του video), ζήτησε από το YouTube να διαγράψει το video για λόγους πνευματικής ιδιοκτησίας. Το YouTube συμφώνησε και το video κατέβηκε.
H Greenpeace όμως απλώς ανέβασε το video στο Vimeo, ένα μικρότερο site για video. Το video εκεί πήρε φωτιά και φυσικά το vimeo δεν το κατέβασε γιατί ήταν μια ευκαιρία προβολής του site και των πολιτικών του. Αυτό είναι ενα ενδιαφέρον μίνι-μάθημα: Αν κάποιος μεγάλος δε δέχεται να κάνει κάτι, υπάρχει ένας μικρότερος που σίγουρα θέλει να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία.
Το θέμα από το video φυσικά πήρε φωτιά και οδήγησε πολύ κόσμο στο site της Greenpeace που παρείχε ενημέρωση για αυτό το θέμα. Με μια ωραία παραποίηση του λογοτύπου της Kit Kat σε Killer και με έναν ουρανγκοτάνο για μασκότ, το θέμα συζητήθηκε στο twitter και στα blogs. Η σελίδα της Νestle στο facebook άρχισε να γεμίζει με αρνητικά σχόλια, τόσο που οι διαχειριστές της δεν προλαβαίναν να τα διαγράψουν, πόσω μάλλον να απαντήσουν σε αυτά.
Σε εκείνο το σημείο, η Greenpeace έδωσε τη χαριστική βολή με το να δώσει στους επισκέπτες το video για κατέβασμα. Οι χρήστες κατέβασαν το video και το μοίρασαν στα αγαπημένα τους sites.
Όταν το video άρχισε να ανεβαίνει και πάλι στο YouTube κατά χιλιάδες, το YouTube δε μπόρεσε πλέον να φιλτράρει όλους τους χρήστες του. Όχι επειδή δεν έχει την τεχνική δυνατότητα (κάθε άλλο έχει αποδείξει στο παρελθόν), αλλά γιατί άρχισε να καταλαβαίνει το πόσο μετράει η φωνή τόσων χρηστών ακόμα και έναντι σε μια από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές.
Το αποτέλεσμα ένα μήνα μετά, ήταν πως η Nestle αλλά και η Unilever αποφάσισαν πως ήταν προς όφελός τους να σταματήσουν να αγοράζουν το συστατικό για το οποίο γινόταν η καταστροφή των δασών από την Ινδονησία…
Είναι από τις φορές που το κοινό μπορεί να τα βάλει με μια εταιρεία και να της δείξει τι πραγματικά θέλει. Και φυσικά είναι προς τιμή των εταιρειών αυτών που δεν αγνόησαν το μήνυμα του κοινού τους, γιατί μεταξύ μας δε νομίζω να επηρεάστηκαν και πολύ οι πωλήσεις της Nestle από αυτό…